آبشار

لینک صوتی

بیا با هم بمیریم،

با هم که نزیستیم،

من، عاشق پابرهنه دویدن روی چمن های خیس بودمو تو

عاشق چشمهای اشک آلود...

من، عاشق بوی عدسِ پخته بودمو تو،

عاشق عطر اقاقیا...

بیا با هم بمیریم،

با هم که نزیستیم...

من بالا سرم ابرهای رویایی ساخته بودمو تو،

ستاره ها را تماشا می کردی...

من در آینه ی بخارگرفته آدمک می کشیدمو تو،

تار موهای ریخته ات را جمع می کردی...

بیا با هم بمیریم،

با هم که نزیستیم،

من هول و ولای دیدن باغچه ی مادربزرگ را داشتمو تو،

صاحبخانه را دست بسر می کردی...

من ظرفهای نشسته را می شمردمو تو،

ظرفهای شکسته را...

شلاله قدسی

14 آذر 92

که وقتی بوسه می گیرم،

مرا از خویش می راند...

نمی سوزی بر این اشکم،

که هردم بی تو می گردم،

ز چشمم زار می بارد؟

که می داند، از این سرمای دستان غزلوارت، که می داند؟

که می داند لبانم هر شب از بی اعتنایی های چشمان تو می خاند؟

که می داند؟

که می داند؟

تو می دانی، ولی سردی...

چنان سردی که قلبی را بلرزانی...

چنان سردی که چشمی را ببارانی...

بسوزان، بشکن این دل را،

هزاران تکه کن او را...

دلت اما نمی داند،

چگونه آتشِ عشقِ هزاران تکّه ی دل رابه باد سرد بنشاند...

شلاله قدسی - آوریل 2003