آبشار

امشب دلم شوریده، رفته اختیار از من

امشب خیال تو برآورده دمار از من

من هرچه می گردم پی اش در خاطرات خود،

او می کند با شیطنت گویی فرار از من

می پرسم از خود: "چشم های او چه رنگی بود؟"

انگار دزدیده کسی سنگ عیار از من

"اوهم محبت داشت؟"، "عاشق بود؟"، "شیدا بود؟"

می پرسد این را سیم مشتاق سه تار از من

چیزی نمانده در دلم جز کوله بارِ شک

دست زمان می گیرد آخر کوله بار از من

شلاله قدسی

26 اردیبهشت 1400

اۆزۆنو اۆزۆمه دایادیغی آن

آنامین قوینونا گیردیغیم زامان

سانکی هر آجینی اونوتدورور او

آییغلیقدا بئله شیرین بیر یوخو

گوزلری گولنده، اوچماق ایستیرم

الی الیمده ایکن قاچماق ایستیرم

اورمانا، ساحیله، دنیزه، داغا

آنامین کولگه سی ایشیقلار دوغا

گوزه ل دیر، چیچک دیر، تانری دیر آنا

حیاتی باغیشلار آنا انسانا

باخیشی جسارت، سسی اوره ک دیر

ئوپۆشو محبت، الی چوره ک دیر

ساچیما توخونان ایستی نفس دیر

آنامین نفسی منیم چون بس دیر

شلاله قدسی

 19 اردیبهشت 1400

عـــــــــاشق نشو به عشق دگر اعتبــار نیست

اردیـــــبهشت  آیینه ای از بهـــــــــــــــار نیست

ما ساختیــــــم با ستم روزگـــــــــــــــار و لیـــک

دیــــــــــگر توان و طاقــت بیــــــــداد یار نیــست

عاشـــــق نشـــو کـــــه دار و ندار از کفــت برند

جز بـــــــاور عشــــق را ره و دار و ندار نیـــست

در ســـــایه می خزیــم و ز خورشید می رمیـم

غافل که روز باقـــی و، شـب پایــــدار، نیـــست

عاشق نشو که عشق امیـــــد است، آرزوست

نومیـد نشــْود، آنکه به عشقی دچـــــار نیست

"قد مات" گفت او که "شهیــــــــــــداً" فدای یار

غیر از دمـوع و حـــــــــزن تو را انتــــظار نیست

بی شک بقـــــــــای دولت ما در تزلزل اســـــت

فنــــجان ما به ژرفـــــــی فال "نزار" نیــــــست

شلاله قدسی

18 اردیبهشت 1400