آبشار

سرد است چنان پاییز، این ظلمت بی پایان

آویخته وزن شب، بر شانه ی تنهایان 

تنهایی هر خانه از پنجره اش پیداست،

از پرده ی ساکن یا رقصان که مدام آنجاست

از سایه ی یک قامت، در تیرگی شب ها،

پنهان شده، بی حرکت، خاموش و تک و تنها

هر خانه ی تنهایی، یک قصه ی بد دارد،

یک قصه که تنها در آن خانه بلد دارد

سقف و کف و درهای هر خانه پر از راز است

اینها همه دیوارند، جز پنجره که باز است

گاهی که خیابان در تاریکی شب کور است،

یا رهگذری خسته، از خانه ی خود دور است

آنگاه که گویی کس بیدار نخواهد شد،

یا راه مسافرها، هموار نخواهد شد

یک پنجره ی باز و یک سایه ی تنهایی،

انگار که می دانند از راز شکیبایی...

شلاله قدسی 

۳ تیر ۱۴۰۰

لبخند همیشگی

چشم من خیره در احوالِ رخِ مهتاب است...

شب که ماه از غمِ عشّاق چنین آشفته است،

کاش آغوش شب آغشته به باران میگشت،

هین که آغوش من و ماه به داغ آغشته ست...

لینک صوتی

شب یلدا همه شور

شب یلدا همه رنگ

و برای من تنها، شب یلدا، شب یلدا همه تو.

شب یلدا همه نغمه

همه پژواک تو بر جاده ی عشق

شب یلدا ی من امشب ز همه زیباتر

پس ازین روز بلندی که پر از حسرت بود،

انتظاری طولانی، و دو چشم نگران،

و دلی در تب و تاب،

در تنم زمزمه ی مرتعش حنجره ات غوغا کرد...

آری امسال ،

زمستان،

شب یلدا،

اهواز...

تپ تپ قلب تو  و... گریه ی ساکت من،

همه امشب،..باهم...شب یلدای مرا زیبا کرد...

گرچه اینجام هنوز،

و زِ تو دورم و بیمارم و در آتش و سوز،

ولی انگار همه لحظه ام از نور تو می گیرد شور...

کاش من پیرهنی بر تن تو بودم و هردم تپش قلب تو می خاباندم،

کاش من قطره ی بارانی بودم بر پیشانی تو،

تا تب داغ تو می سوزاندم...

همه شب

همه روز

همه ی زندگی ام با تو به معنا پیوست..

سال دیگر شاید

شب یلدای قشنگی باشد

شب دیگر شاید

شب فردای قشنگی باشد

همه شب ها زیباست

همه اوقات قشنگ

امشب اما ز همه زیباتر

امشب اما ز همه بالاتر

با تو اینجا...آنجا...با تو هردم..هرجا...

شب زیبای من است

همه شب

شب یلدای من است...

 شلاله قدسی