آبشار

سرد است چنان پاییز، این ظلمت بی پایان

آویخته وزن شب، بر شانه ی تنهایان 

تنهایی هر خانه از پنجره اش پیداست،

از پرده ی ساکن یا رقصان که مدام آنجاست

از سایه ی یک قامت، در تیرگی شب ها،

پنهان شده، بی حرکت، خاموش و تک و تنها

هر خانه ی تنهایی، یک قصه ی بد دارد،

یک قصه که تنها در آن خانه بلد دارد

سقف و کف و درهای هر خانه پر از راز است

اینها همه دیوارند، جز پنجره که باز است

گاهی که خیابان در تاریکی شب کور است،

یا رهگذری خسته، از خانه ی خود دور است

آنگاه که گویی کس بیدار نخواهد شد،

یا راه مسافرها، هموار نخواهد شد

یک پنجره ی باز و یک سایه ی تنهایی،

انگار که می دانند از راز شکیبایی...

شلاله قدسی 

۳ تیر ۱۴۰۰

امشب دلم شوریده، رفته اختیار از من

امشب خیال تو برآورده دمار از من

من هرچه می گردم پی اش در خاطرات خود،

او می کند با شیطنت گویی فرار از من

می پرسم از خود: "چشم های او چه رنگی بود؟"

انگار دزدیده کسی سنگ عیار از من

"اوهم محبت داشت؟"، "عاشق بود؟"، "شیدا بود؟"

می پرسد این را سیم مشتاق سه تار از من

چیزی نمانده در دلم جز کوله بارِ شک

دست زمان می گیرد آخر کوله بار از من

شلاله قدسی

26 اردیبهشت 1400

اۆزۆنو اۆزۆمه دایادیغی آن

آنامین قوینونا گیردیغیم زامان

سانکی هر آجینی اونوتدورور او

آییغلیقدا بئله شیرین بیر یوخو

گوزلری گولنده، اوچماق ایستیرم

الی الیمده ایکن قاچماق ایستیرم

اورمانا، ساحیله، دنیزه، داغا

آنامین کولگه سی ایشیقلار دوغا

گوزه ل دیر، چیچک دیر، تانری دیر آنا

حیاتی باغیشلار آنا انسانا

باخیشی جسارت، سسی اوره ک دیر

ئوپۆشو محبت، الی چوره ک دیر

ساچیما توخونان ایستی نفس دیر

آنامین نفسی منیم چون بس دیر

شلاله قدسی

 19 اردیبهشت 1400

عـــــــــاشق نشو به عشق دگر اعتبــار نیست

اردیـــــبهشت  آیینه ای از بهـــــــــــــــار نیست

ما ساختیــــــم با ستم روزگـــــــــــــــار و لیـــک

دیــــــــــگر توان و طاقــت بیــــــــداد یار نیــست

عاشـــــق نشـــو کـــــه دار و ندار از کفــت برند

جز بـــــــاور عشــــق را ره و دار و ندار نیـــست

در ســـــایه می خزیــم و ز خورشید می رمیـم

غافل که روز باقـــی و، شـب پایــــدار، نیـــست

عاشق نشو که عشق امیـــــد است، آرزوست

نومیـد نشــْود، آنکه به عشقی دچـــــار نیست

"قد مات" گفت او که "شهیــــــــــــداً" فدای یار

غیر از دمـوع و حـــــــــزن تو را انتــــظار نیست

بی شک بقـــــــــای دولت ما در تزلزل اســـــت

فنــــجان ما به ژرفـــــــی فال "نزار" نیــــــست

شلاله قدسی

18 اردیبهشت 1400

من یک زنم،

عظیم و لطیف،

عاصی و روان،

تنها و جمع،

سرخ و سیاه،

آفتاب و رعد

باران و باد،

خاک و علف،

دست، چشم، گوش...

روشن، کدر،

ملول، درخشان، غنی، خموش،

بی تاب، اسیر، اسیـــــــــــر، پر از درد،

دلبسته، دلشکسته ی دلسرد،..

تنی اخم،

تلی خشم،

آزرده از نبرد...

***

من یک زنم،

طلیعه ی جوشش،

پا تا سرم ترانه ی زایش،

هر آینه بهــار،

می روید از تنم،

اما،

مرگ است بر سرم،

سرد است بسترم،

در هر طلوع آفتاب زایشی غریب،

من گریه می کنم...

در هر غروب آغشم تهی ست...

من ضجه می زنم،

من مادرم، به وسعت تاریخ زخمی ام.

***

بس بی پناهم اما،

امن است آغُشم...

___________________________

شلاله قدسی

29 بهمن 1399

گویلرده اوچان بیر قوشودوم، دیمدیگی ساری
بیر گون قاپیما اووچولارین دوشدو گوذاری

اوچدوم، قووالاندیم، یئنه اوچدوم، هارا اوچسام؟
بیر آن دا ایتیردیم اوزومو، صبری، قراری

اوخ یاغدی باشیمدان، همی ساغدان، همی سولدان
بیر اوخ قانادیمدان ایلیشیب، یاردی کناری

دوشدوم یئره، بیر کولگه تاپیب تئزجه سیغیندیم
بیر جوتچو توزاق قورموشوموش، دوشدو مهاری

توتدو گوزومو بیر یوخو، گوردوم خیالیمدا،
قاینار سویو، آج دئولری، دورومده حصاری

بیر تک قانادیملا جانیمی زورلا قوتاردیم،
تاپدیم بیر آغاجدان گورونن قیسا دوواری

چاتدیم دووارا، قان آخاراق، آج، سوسوز، عاجز
بیر باشقا بلا تاپمایـا ایندی منی بـــــاری

چوخ چهمدی، سس گلدی دووارین دالیسیندان
بیردن بیری توتدو قانادی، چهدی یوخاری

قوپدو قانادیم، بیر جاناوار آغزینا دوشدوم
دیمدیکله دیم آغزی گوزونو، گوزده قاراری،

آچدیم گوزومو، گئتمیش او قورد، قاش دا قارالمیش
مندن قالیب اوچماق هوسی، بیرده خماری

آرتیق اوچابیلمز، اوزو گولمز ئولویم من،
سینمیش قولو، دوشموش قانادی، بئینی مزاری

فیکریم، خیالیم، کابوسوم اولموش داها اوچماق
گویلرده اوچان بیر قوشودوم، دیمدیگی ساری

شلاله قدسی

27 دی 1399

دئیللر قارقا دا ئؤلۆم سسی وار
آجی نغمه سی وار، شوم نفسی وار
کیم بیلیر قلبیندن گئچنی اونون؟
کیم بیلیر نه آرزو نه هوسی وار

سئورم قارقانین قارا اوچوشون
اوجادا اوتوروب، قارا باخیشین
یئرلره سرپیلن قارا ناخیشین
اوچاندا قارتال تک بیر کؤلگه سی وار

بئش یاشدا بیر قیزام، شاهگؤلۆ، خزان
بیر یاغیش یاغیری، توپراغی قازان،
سوْیوق دور، سۆمۆگه، ایلیگه سیزان
قارقالارین اولو ولوله سی وار

آتاملا گئدیریق، یاغیش دا سپیر
قول قولا، ال اله، اوْخویور، گزیر،
الیمیزده سنگک، بیر پونزا پنیر
اۆزۆنده معنالی بیر گۆلمه سی وار

سوْروشورام "بابا! نه اوْلوب اوْیدا؟
قایقالای ییغیسیب، اوْیا، اوْ تایدا"
آتام جوابلاییر: "قارقالار توی دا،
اونلارین توی ماغار عنعنه سی وار"!

دئیرم: "بابا باخ، آغاج باسینا،
قایقالای دایاسیب بۆتۆن جانینا،
آنام ائوده ته دی، جئداخ یانینا،
منین نه بادیسی نه قیدسی وای".

آتام جواب وئریر: "تلسمه هله،
قرار اوْلوب سنه بیر قارداش گله،
بیز بیراز دوْلاناق، اوْ ال بو اله،
آنانین دا ائوده دینجلمه سی وار".

آتام بیر گؤز وورور، قاققیلداییرام،
قارقالار اوخویور، من اوْیناییرام،
قارداشیم اوْلاجاق، من آنلاییرام
اوْ گونون بئله بیر خاطره سی وار.

21 آبان 99

شلاله قدسی

ما همه با خویشتن بیگانه ایمـ

در به در، آواره در کاشانه ایمـ

باهم و بی هم، غریبیم و قریب

زندگان مرده در غمخانه ایمـ

مادری زاده ست ما را در کفن،

جوجه های تشنه ی بی دانه ایمـ

بی پدر های به خون غلتیده ای

زیر دست و بال صاحبخانه ایمـ

کور بودیم و به راه افتادگان

در پی نور ره فرغانه ایمـ

چشم وا کردیم و تاریکی رسید

راه را گم کرده در ویرانه ایمـ

راه پس بن بست و راه پیش غش

ما اسیران یکی افسانه ایمـ

خاک خانه سست و بی بنیاد بود

راه افتادیم و فکر خانه ایمـ

ریشه ای بود و نبودش، ریب و ریش،

زاهدی افتاده در میخانه ایمـ

ساقه و برگی، که دور افتاده از

ریشه ی جامانده در گلخانه، ایمـ

شلاله قدسی

21 آبان 1399

قطرات هارمونیزه ی باران بر شکوفه های گیلاس،

می بارند در قاب چشمهایم،

و من آرزو می کنم باغچه ات پر شود  از زنبق های آبی،

و حیات خلوت فیروزه ات سبز شود و سبز بماند.

پشت بامت مملو از آواز یاکریم های خاکستری رنگ

شکوه غروب را به تماشا بنشینند.

***

کسی می آید و دست های لطیفش را در حوض کوچک آبی ات فرو می کند

و نسیم در بوردوی گیسوانش مست می شود.

منحنی پلکان

با اشتیاق سر گیجه آورش می رقصد و خاک

لای کاشی ها انقلاب می کند.

آرزو می کنم

خانه ات سردرد بگیرد از هجوم میهمان های ریز و درشت ولی ارغوانی.

آرزو می کنم خسته شوی

خسته از دم کردن چای

برای صفا آورندگان.

آرزو می کنم سنگک و سیب بیاورند برایت

آنان که طعم نبات را می شناسند

برای دلجویی ات

در دلتنگیهای سحرگاهان

برایت آرزوی خوب زیاد دارم

نترس

در ایوانت شمعدانی بکار.

شلاله قدسی