آبشار

راحی که افشانی ز لب
کش سوزد انجم هم به تب
هر لحظه در هر روز و شب
نفشان بجز بر بام من

مهرت نشاید هیچ کس
جز من که یک گوشه ست بس
گر با تو بگذشت این نفس
گو در رسد انجام من

گریان مشو خوارت کنند
از روح و تن زارت کنند
صد بار بیمارت کنند
از قلب هر پیغام من

ای مل نهان در پیکرت
ای آشنا پا تا سرت
پر کن مرا از ساغرت
موجی فکن در جام من

افشان بکن گیسوی خود
بگشا خم ابروی خود
غم را مکش در کوی خود
آرام تو، آرام من

بگریز ازین ویرانگی
با خویشتن بیگانگی
با دور و دی هم خانگی
فردای تو الهام من

عمری شدم در جستجو
دنبال تو، هر سمت و سو
از بی کسی دیگر مگو
ای خوشترین فرجام من

شلاله قدسی
چهارده اردیبشت 94