آبشار

شب از سرما نمی خسبد که لرزد در پی اش روز
گواهی هست از لرز و تب و بیم دچاران

دمی خشک است می آید ز نای ظهر معدوم
سری سنگ است می نالد ز سوگ گریه داران

چراغی نیست، هرجا روشن از بی سایگی هاست
شب سرد زمستان است, یا صبح بهاران?

گناه ساقه ی پیچیده بر دیوار قهر است
نصیب ریشه ی در گل نشسته خشم باران

کنار کشته میخانند نا اهلان دعایی
دعای دیگری اهل دلی در کشتزاران

چه خاموش است امشب شعله ی آرامش شب،
نمی سوزد چراغ کلبه ی امیدواران

شلاله قدسی
15 آذر 94